خانه نزار قبانی به فروش می رسد
به گزارش فاما كیش خانه نزار قبانی (شاعر معروف سوری) كه خود شاعر آنرا به شیشه عطر تشبیه كرده بود به فروش گذاشته شده است.
به گزارش فاما کیش به نقل از ایسنا، سایت المیادین در گزارشی به توصیف خانه نزار قبانی شاعر معروف سوری پرداخته و درباره آن نوشته است: «در یکی از محله های قدیمی دمشق خانه ای است که به «شیشه عطر» تشبیه شده است. «شیشه عطری» که تمام حواس پنجگانه شاعر را برمی انگیخت تا او اغلب شعرهایش را در آن بسراید. گل یاس جایگاه ویژه ای در این خانه دارد و درختان همه زنده اند. نزار قبانی موزه کوچکی را در دل دمشق از خود به یادگار گذاشته است.»
نزار قبانی در سال ۱۹۲۳ در دمشق متولد شد. پدربزرگش از نمایش نامه خوانان عربی بود. مادرش فائزه اقبیق دختری از خانواده های اصیل سوری و پدرش شیرینی فروش بود.
این شاعر در اشعارش به مادر و خانه اهمیت زیادی داده است. در یکی از اشعارش در ستایش مادر خود می گوید:
«زنان اروپا را شناختم
عاطفه های سیمان و چوب را شناختم
تمدن خستگی و کلافگی را شناختم
تمام هند را گشتم، سند را دیدم، تمام جهان زرد را درنوردیدم
اما هیچ جا نیافتم،
زنی که موهای بور مرا شانه کند»
او در شعری دیگر خانه ای را که در آن بزرگ شده است به «شیشه عطر» تشبیه کرده و گفته است: «می دانید چه حسی دارد که انسان در یک شیشه عطر زندگی کند؟ خانه ما آن شیشه عطر بود.»
این شاعر آن قدر در توصیف زادگاه و محل زندگی اش دقیق بود که حتی از گربه ها هم غافل نشده و در وصف زندگی روزمره آنها هم شعر می سرود.
مشاور وزیر گردشگری سوریه درباره نزار قبانی به «المیادین» می گوید: نزار قبانی وقتی در قصیده ای تحت عنوان(پنج نامه به مادرم) مادرش را مورد خطاب قرار داد باز هم از زادگاه و محل زندگی اش غافل نشد وی در قسمتی از این قصیده گفته است: «صبح بخیر می گویمت
از مادرید.
از رازقی مان چه خبر؟
هوایش را داشته باش
این دخترک را
که محبوب ترین دلبر پدر بود
چون کودک خود نازش می کرد
و قهوه می نوشاندش
و با مهر خود
می پوشاندش»
نزار قبانی بعد از آن که خانه پدری اش به فروش رسید باز هم گهگاهی به آن سر می زد. یک مرتبه مدتی پیش از مرگش صاحبخانه او را دید و به خانه دعوتش کرد.
نزار قبانی گفت فقط آمدم اینجا بنشینم و یک قهوه بخورم. در همین حین گربه ای به او نزدیک می شود و در آغوشش می نشیند قبانی می گوید: «حتما تو فهمیده ای که من از اهالی این خانه بودم.»
قبانی دو بار ازدواج کرد. بار نخست او با زهرا دختر خاله خود ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند به نامهای هدباء و توفیق بود. همسر دوم او بلقیس الراوی دختری عراقی تبار بود که از این وصلت هم دو فرزند به یادگار مانده است.
قبانی در سال ۱۹۷۳ پسرش توفیق را از دست داد. این مصییت برای او بسیار تلخ بود و او را به سرودن قصیده ای در وصف پسرش وا داشت.
پس از آن هم در حادثه بمب گذاری سفارت عراق در بیروت همسرش بلقیس را از دست داد. قبانی در قصیده (نخل عربی) که برای همسر کشته شده اش سرود، اعراب را مقصر این جنایت دانسته است.
حادثه «نکسه» که در سال ۱۹۶۷ روی داد مسیر شعری نزار قبانی را به کلی دگرگون کرد. روز «نکسه» یا روز شکست (۵ ژوئن ۱۹۶۷) (به عربی: یوم النکسة) سالروز شکست کشورهای عربی از اسرائیل در جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ است که با آوارگی مردم فلسطین همراه شد. از آن روز به بعد قبانی از اشعار عاشقانه به اشعار سیاسی روی آورد و دولت هایی را که در شکست اعراب در مقابل اسراییل نقش داشتند، در اشعارش نقد می کرد.
محمد نظام شخصی که به قول خودش پدربزرگش از پدر نزار قبانی خانه کودکی نزار قبانی را خریده به المیادین می گوید: در سال ۱۹۶۸ پدر بزرگم این خانه را از پدر نزار قبانی خریداری نموده است. عمر این خانه به ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال می رسد.
او درباره این خانه توضیح می دهد: «ما تلاش کردیم تا این خانه به صورت یک خانه قدیمی سوری و به همان شکل اصیلش باقی بماند فقط در طبقه بالا تعدادی اتاق اضافه کرده ایم. درختان یاس، لیمو و نارنج همان گونه که بوده اند باقی مانده اند.»
خانه هم اکنون ۱۱ اتاق دارد در حالیکه در گذشته دارای شش اتاق بوده است.
وزارت فرهنگ و گردشگری سوریه این خانه را بعنوان خانه یک شخص معروف و محلی برای بازدید در نظر گرفته اما هنوز هم این ملک، یک ملک شخصی است. خانواده ای که حالا صاحب خانه قبانی ها هستند این خانه را به فروش گذاشته اند و امیدوارند کسی که خریدار این خانه است، اهمیت فرهنگی آنرا درک کرده و از آن مراقبت کند.
نزار قبانی طبق وصیت خودش کمی دورتر از این خانه در آرامگاهی دفن شده است.
او در توصیف زادگاهش گفته است: «دمشق به من خلاقیت و شاعری را آموخت و هم الفبای یاس را...»
این مطلب فاما کیش را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب